Terapia fizykalna

Terapia fizykalna polega na zastosowaniu różnego rodzaju bodźców fizykalnych np. prądu elektrycznego, fali ultradźwiękowej, ciepła i zimna, promieniowania elektromagnetycznego czy podczerwieni do leczenia pacjentów.

Ultradźwięki to jedna z najbardziej powszechnych metod z zakresu terapii fizykalnej. Do terapii wykorzystywana jest fala dźwiękowa o wyższej częstotliwości znajdująca się poza zakresem słyszalności człowieka. Zabieg ten nazywany jest również „mikromasażem” ponieważ powoduje drgania mechaniczne tkanek.

Ultradźwięki to zabieg niebolesny dla pacjenta, nie wywołujący również żadnych doznań. Niektórzy pacjenci odczuwają delikatne cieplło w tkance poddawanej zabiegowi. Zastosowanie fal ultradźwiękowych w celach terapeutycznych obejmuje głównie:

• leczenie ostrych urazów tkanek miękkich
• leczenie przewlekłych owrzodzeń
• poprawienie jakości tkanki bilznowatej.

Innym rodzajem terapii wykorzystującej falę ultradźwiękową jest fonoforeza (znana również jako sonoforeza czy ultasonoforeza) i polega na wprowadzeniu cząsteczek leku za pomocą fali dźwiękowej przez skórę do tkanki. Wiele leków wchłania się przez skórę bardzo wolno, a drgania akustyczne o wysokiej częstotliwości przyspieszają ten proces. Terapia pozwala ponadto na dostarczenie leku do tkanki w niezmienionej postaci. Do leków najczęściej aplikowanych za pomocą fonoforezy należą:

• steroidy,
• leki przeciwzapalne oraz
• miejscowo działające środki znieczulające.

W terapii najczęściej wykorzystywane są leki w postaci żelu, ponieważ cechują się najefektywniejszym wnikaniem wgłąb tkanki.

Ultradźwięki czy fonoforeza stosowane jako jedyna forma terapii nie wykazują znaczącej poprawy dolegliwości pacjenta.  Stanowią jednak cenne uzupełnienie innych technik fizjoterapeutycznych (np. manualnych) przy leczeniu ostrych i przewlekłych schorzeń.